Józef Fiszer (24 XI 1925, Kraków), syn Franciszki z d. Skwarczyńskiej i Jana. Harcerz Szarych Szeregów, żołnierz krakowskiego Kedywu Armii Krajowej „Grom”, ps. „Myśliński”. Od 1944 r. w Samodzielnym Batalionie Partyzanckim „Skała” AK. Po wojnie nauczyciel akademicki, autor projektów rozbudowy systemu kanalizacji i wodociągów dla m.in. Krakowa, Poznania i Rzeszowa.

W 1939 r. Józef Fiszer był uczniem III klasy Gimnazjum i Liceum B. Nowodworskiego w Krakowie. Podczas okupacji kontynuował edukację w Szkole Budownictwa.
Miał 3 starszych braci, którzy w 1939 r. poszli na wojnę, a następnie działali w konspiracji. Stanisława (1913-1943), zamordowanego przez Gestapo po ucieczce z obozu jenieckiego Dössel/k Warburga, Bogusława (1920–1971) żołnierza AK i Jana (1921 – 1944), który zginął jako żołnierz Samodzielnego Batalionu Partyzanckiego „Skała” AK pod Złotym Potokiem k/Częstochowy.
Po wybuchu wojny jego ojciec, pomimo możliwości ewakuacji pozostał w Krakowie. Zgodził się jednak na ewakuację na wschód swojego najmłodszego syna. Czternastoletni Józef Fiszer z rodziną dyrektora Zarządu Dróg Wodnych Adama Bielańskiego, opuścił Kraków łodzią motorową w dół Wisły do Józefowa, a następnie do Kraśnika.
Fiszer wspomni po latach: Opuszczałem Kraków nocą 5 września, jako ufny młody chłopak, a wróciłem po trzech tygodniach przedwcześnie dojrzały psychicznie młodzieniec .
W kwietniu 1942 r. Józef Fiszer wstąpił do Szarych Szeregów, kompanii „Bartek” w Krakowie. W 1943 r. odbył szkolenie minerskie i ukończył w stopniu kaprala podchorążego konspiracyjną Szkołę Podchorążych. Uczestniczył w małym sabotażu m.in. cementował zamki w sklepach „tylko dla Niemców”. 4 VI 1943 r., jako z-ca d-cy drużyny, był odpowiedzialny za rozprowadzenie w rejonie ulic: Długiej, Krzywej, św. Filipa i Rynku Kleparskiego, wydanego przez podziemie, fałszywego „Gońca Krakowskiego”, który podawał m.in. nazwiska kolaborantów i gestapowców. Osobiście, w krótkim czasie (ok. 20 min.), rozprowadził ok. 80 egz. pisma na ul. Długiej.
W czerwcu 1944 r., w wyniku aresztowań grupy Szarych Szeregów, został skierowany do oddziału partyzanckiego „Kedywu” „Grom”, w którym byli już jego bracia. Walczył pod Sielcem. Po włączeniu Gromu w skład Samodzielnego Batalionu Partyzanckiego „Skała”, w sierpniu 1944 r., brał udział we wszystkich jego akcjach: pod Zaryszynem, Moczydłem, Krzeszówką, Sadkami i Złotym Potokiem. Józef Fiszer wspomina: Okres służby w oddziale partyzanckim był wspaniałą szkołą życia, w której nauczyłem się cenić przyjaźń, podziwiać poświecenie i wierność idei i znosić niewygody oraz trudności życiowe. Okres ten był wypełniony dniami radości, gdy odnosiliśmy sukcesy i naszą miarą mierzone zwycięstwa. Były też dni smutku, gdy przyszło chować poległych kolegów, jeszcze gorzej gdy gnębiła nas niepewność o los towarzyszy broni, którzy pozostali na polu bitwy zajętym przez Niemców. Taki okres załamania przeżyłem po bitwie pod Złotym Potokiem, gdzie pozostał mój brat, ps. „Łęczyc”, wraz z innymi 12 kolegami. Osłonili oni Batalion i umożliwili mu [ok. 300 partyzantom - BŁ] wyrwanie się z otoczenia, ale sami polegli. W oddziale partyzanckim był do 15 I 1945 r.
Fiszer po wojnie rozpoczął studia na Wydziale Inżynierii Lądowo – Wodnej, Akademii Górniczo-Hutniczej (AGH) w Krakowie, które ukończył cztery lata później. Pracował jako nauczyciel akademicki w AGH (1947–1951) i na Politechnice Krakowskiej (1963–1992), gdzie doszedł do stanowiska dyrektora Instytutu Inżynierii Gospodarki Wodnej. Był także (1950–1959) pracownikiem Biura Projektów Budownictwa Komunalnego w Krakowie i kierownikiem Wydziału Gospodarki Wodnej i Ochrony Powietrza w Prezydium Woj. Rady Narodowej w Krakowie. W 1963 r. uzyskał tytuł doktora nauk technicznych Akademii Rolniczej we Wrocławiu.
Został odznaczony m.in. Brązowym Krzyżem Zasługi z Mieczami, Krzyżem Armii Krajowej, Krzyżem Partyzanckim, Złotym Krzyżem Zasługi, Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Zasłużony dla Kultury Polskiej (2001). Ma stopień podporucznika.
Jest członkiem Światowego Związku Żołnierzy Armii Krajowej i członkiem honorowym Polskiego Zrzeszenia Inżynierów i Techników Sanitarnych.
Ożenił się z Wanda d. Jaźwiedzką, ma trzech synów, sześciu wnuków i dwie wnuczki.