Henryk Münch ( 11 I 1906, Zawiercie – 10 I 1968, Kraków), syn Anny z d. Brandt i Fryderyka. Żołnierz ZWZ–AK, ps. „Mnich”, działacz Delegatury Sił Zbrojnych na Kraj. Po wojnie działacz Zrzeszenia „Wolność i Niezawisłość, ps. „Miśniak”, historyk urbanista, archiwista.

W 1928 r. Henryk Münch ukończył historię i geografię na Uniwersytecie Jagiellońskim i w tym samym roku rozpoczął pracę w Archiwum Akt Dawnych Miasta Krakowa (obecnie Archiwum Narodowe w Krakowie). Cztery lata później uzyskał stopień doktora filozofii UJ.

Po wybuchu wojny, w 1939 r. został przydzielony do wojskowego Biura Cenzury. Podczas okupacji nadal pracował w Archiwum Akt Dawnych Miasta Krakowa. Przyczynił się do ochrony zbiorów archiwalnych przed zniszczeniem lub zagrabieniem przez Niemców.

W 1941 r. został zaprzysiężony do ZWZ – AK pod ps. „Mnich”, gdzie działał do chwili jej rozwiązania 19 I 1945 r. Münch pełnił funkcję drużynowego, a następnie zastępcy dowódcy plutonu w tzw. terenówce. W styczniu 1942 r., rozkazem Komendy Głównej został awansowany do stopnia podporucznika rezerwy piechoty.

W czerwcu 1945 r. wznowił pracę konspiracyjną za sprawą Jana Kota „Janusza”, szefa Biura Studiów Brygad Wywiadowczych, które wkrótce weszły do Zrzeszenia „Wolność i Niezawisłość”, przyjął ps. „Miśniak” i został archiwistą Biura Studiów Brygad Wywiadowczych. Wiele wskazuje na to, że Henryk Münch był depozytariuszem części ekshumowanych dokumentów katyńskich. Przechowywał je w Archiwum Akt Dawnych od maja 1943 r. do sierpnia 1946 r. tj. do czasu swojego aresztowania. Następnie zostały one przeniesione potajemnie do Kurii Krakowskiej.

Henryka Müncha aresztowano 28 VIII 1946 r., w konsekwencji „wsypy” Brygad Wywiadowczych, która doprowadziła do „wpadki” II Zarządu Głównego WiN. Münch sądzony był w głośnym „procesie krakowskim” przed Wojskowym Sądem Rejonowym (WSR) w Krakowie, w czasie którego sądzono działaczy II Zarządu Głównego WiN i PSL. Wyrokiem z 10 IX 1947 r. skazano go na 15 lat więzienia oraz karę dodatkową w postaci utraty praw publicznych i obywatelskich praw honorowych na 5 lat, oraz przepadek mienia. Karę odbywał w więzieniach przy ul. Montelupich w Krakowie, we Wronkach, w Warszawie-Mokotowie oraz Sieradzu. Wyszedł na fali odwilży, na mocy amnestii, 28 VIII 1956 r., po odsiedzeniu 10 lat.

Po wyjściu z więzienia Henryk Münch zatrudnił się w Muzeum Historycznym Miasta Krakowa, był kustoszem i m.in. kierownikiem działu naukowo-wydawniczego. W marcu 1961 r. habilitował się na Uniwersytecie Jagiellońskim i do 1966 r. prowadził zajęcia z urbanistyki na tamtejszym wydziale archeologii. Dwa lata później zmarł. Został pochowany na cmentarzu Rakowickim w Krakowie.

17 I 1992 r. Münch został zrehabilitowany. Sąd Warszawskiego Okręgu Wojskowego, uznał, że zarzucane mu czyny związane były z działalnością na rzecz niepodległego bytu Państwa Polskiego.

Ożeniony z Ireną z d. Musienko, miał syna Stefana Marcina.